மழையின் வழியே இரவு பெய்து கொண்டிருந்தது

மழையின் வழியே
இரவு பெய்து கொண்டிருந்த
அந்த விசித்திர நாளில்தான்
நம் முதல் சந்திப்பு நிகழ்ந்தது

அந்த இரவின்
சில துளிகளை
என் வீட்டு மீன் தொட்டியில்
சேமித்து வைத்திருக்கிறேன்
நம் அடுத்த சந்திப்பின் போது
உனக்கு பரிசளிப்பதற்காக

அதற்கு முன்
நீ
இரவை பார்த்து
பயப்படுவதை நிறுத்தி விடு
பகலை விடவும்
இரவு கருணை மிக்கது
நமக்கு நாம் சொந்தமாகும் ஓர் இரவில்
உன்னிடம் சொல்வதற்கென்று
என்னிடம் ஒரு ரகசியமுண்டு

முன்பொரு சமயம்
கடவுளின் அதிகாரத்திற்கு
கட்டுப்பட மறுத்த
அந்த தேவதூதன் நான்தான் .

இரகசியம்

ஒரு நண்பகலின்
ஆழ்ந்த மௌனத்தில்
உணர்ந்தேன் .
பிரபஞ்ச இரகசியங்களின்
திறவுகோல் ,
காலடியில் மிதிபட்டு
காய்ந்த சருகுகள்
ஏற்படுத்தும் ஓசைக்கும்
நிசப்ததிற்கும்
இடையில்
ஒளித்து வைக்கப்பட்டிருப்பதை .

தேடல் அவசியமானது வாழ்க்கை அவசியமற்றது

இரவின் மடியில்

தவழும் என் தனிமை

உருகும் மெழுகில்

உதிரும் என் கண்ணீர்

ஒரு கணத்தின் முறிவில்

பிறக்கும் கவிதையில்

நிறையும் என் ஆன்மா

கருகும் பூவிதழுக்கும்

கடைசி உயிர்ப்புக்கும்

உள்ள இடைவெளி

என் ஆயுள்

ஆதலால்

என் தேடல் அவசியமானது

இந்த வாழ்க்கை அவசியமற்றது .

முதல் முத்தம்

ஒற்றை மரத்தின் மறைவில்
உதடுகள் துடிக்க
உடல் நடுங்க
பரிமாறிக் கொள்ளப்பட்ட
முதல் முத்தத்திற்கு
சாட்சியாய்
பெருகி ஓடி
மண்ணில் வீழ்ந்த
வியர்வைத் துளியின்
ஈரம் காயுமுன்
முறிந்து போனது
முதல் காதல்
அவ்விடத்தை கடக்கும் போதெல்லாம்
வீசுகிறது
வியர்வை கலந்த
முத்தத்தின் வாசம்

அபத்த கவிதை - 3

சாளரத்தின் வழியே
சூரியனின் ஒளிக்கரங்கள்
நீள்கின்றன
கழுவப்படாத தேநீர் கோப்பையை
எறும்புகள் மொய்த்துக் கொண்டிருக்கின்றன.
படுக்கை விரிப்பு கலைந்து கிடக்கிறது.
வாசிக்கப் படாத புத்தகங்கள்
அடுக்கி வைக்கப்பட்டிருக்கின்றன
இவற்றைப் பற்றிய
பிரக்ஞய் இல்லாமல்
மின் விசிறியில் தொங்கிக்கொண்டிருக்கிறது
என் உடல்.